AÇIğA VURULAN SIR
Tanıştığımızda gök kubbe ağlıyordu
Damla damla rahmet saçıyordu
Hüznüyle kalplerimizi dağlıyordu
Belki de ayrılığı seziyordu
Neşeler açığa vurulan sırla kavruldu
Gönül dostumu tam buldun derken
O dertlerine kendimi hazırlarken
Gençliğimi bu yolda uğurlarken
Erken başladım herhalde bu işe ben
Neşeler açığa vurulan sırla kavruldu
Bu aslı, şirin, Leyla aşkı değil
Mevlana’nın şems’e verdiği meyil
Talebelerin paydosu beklediği gibi
Umutla damarlarda dolaşan zil
Neşeler açığa vurulan sırla kavruldu
Kula kul olmayan gönül dostları
Yeter bir birbirine mutlu bakışları
Bu umutla sarılır yaraları
Belki de kalubelada bir kesildi karınları
Neşeler açığa vurulan sırla kavruldu
Kederde olsa isyan etmem kadere
Yine seveceğim olsam da biçare
Sevap istemeye gelirse mahşerde
Sevaplarımı alsın gitsem de cehenneme
Neşeler açığa vurulan sırla kavruldu
şııR:GÖKHAN ER
(3 Eylül 1995)